Mirów
Zamek Mirów leży na Szlaku Orlich Gniazd na skalistym
wzgórzu na wschód od wsi o tej samej nazwie. Badania archeologiczne przeprowadzono
w latach 1960-1962, ale tyko w rejonie bramy wjazdowej. Zdaniem badaczy i
archeologów zamek należał do systemu strażnic wybudowanych za czasów Króla
Kazimierza Wielkiego. Ciąg strażnic miał za zadanie bronić zachodnich granic
Polski. Brak jednak materiałów źródłowych jasno to wskazujących. Pierwsza
wzmianka o Zamku pojawia się w dokumentach z 1405 roku wspominając burgrabiego
Sasina. Od XV wieku dziedzicami Mirowa byli Koziegłowscy, a z końcem XV wieku zamek
przejęli Myszkowscy. Od połowy XVII wieku włodarzami byli Męczyńscy.
Zamek był wzniesiony z wapienia i składał się z dwóch
członów – Zamku Górnego i Zamku Dolnego. Zamek Górny miał nieregularny kształt,
zbliżony do trapezu o wymiarach około 30x30m, i był położony na szczycie
skały. Wieża zamkowa była wtopiona do trzeciej kondygnacji, jej dolny przekrój
miał kształt półelipsy, natomiast górny elipsy. U podnóża znajdował się Zamek
Dolny otoczony murem - wjazd od strony południowo-wschodniej przez bramę z mostem
zwodzonym przerzucanym nad fosą. Od strony południowo-wschodniej znajdowała się
baszta o rzucie czworoboku. Od wschodu była wieża mieszkalna,
pięciokondygnacyjna z klatką schodową o przekroju kwadratu.
W ruinach zachowały się portale, otwory okienne i
strzelnicze.
Obecnie Zamek Mirów można zwiedzać tylko z zewnątrz. Po
przejściu w prywatne ręce trwają prace konserwatorskie, które mają na celu
przywrócić dawną postać Zamku.
---------------------------------
Żródło: Leksykon Zamków Polskich - L. Kajzer, S. Kołodziejski, J. Salm
---------------------------------
Żródło: Leksykon Zamków Polskich - L. Kajzer, S. Kołodziejski, J. Salm
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz